ذخاير و منابع معدني، سرمايه‌اي ملي، خدادادي و تجديد ناپذير هستند که به صورت امانت در اختيار نسل‌ها قرار گرفته و سرمايه‌ای برای بسترسازي رشد و توسعه و بالندگي یک سرزمین خواهند بود. توسعه صنعتي و اقتصادي هر کشور وابسته به بهره‌برداري بهينه از ده‌ها ماده معدني فلزي و غيرفلزي بوده و از این دیدگاه، ذخایر و معادن حائز جايگاه مهم و اثرگذار در توسعه كشور هستند. ذخایر و منابع معدنی در یک کشور به شرط شناخت صحیح و بهره‌برداری بهینه می‌تواند سال‌ها تأمین‌کننده ارز و پشتیبان صنایع تولیدی آن کشور و اشتغال طولانی مدت در سراسر کشور به ویژه مناطق محروم باشد.
لذا با توجه به ویژگی های مهمی همچون تجدیدناپذیری، امانت بودن ذخایر معدنی و اشتغالزایی و ارزآوری آنها برنامهریزی بهینه، علمی و موثر جهت مراحل مختلف شناسائی، اکتشاف، فرآوری، استخراج، استحصال، بازاریابی و بازیافت فلزات و مواد معدنی (زنجیره تامین مواد معدنی) به منظور به حداقل رساندن ضایعات و خسارات امری بسیار حائز اهمیت در این بخش از صنعت بوده که نیاز است توسط سازمانها و ارگانهای مختلف کشور مورد توجه قرار گیرد.